Romanistyka na UW była moim pierwszym wyborem i zdecydowanie go nie żałuję. Większość wykładowców to uprzejme i ludzkie osoby, którym zależy na dobrej jakości kształcenia i na rozwoju studentów. Uważam, że program romanistyki na UW wypada 100 razy lepiej w porównaniu do innych uczelni, ponieważ mamy wyjątkowo dużo przedmiotów do wyboru i np. jeśli ktoś się interesuje literaturą XIX wieku to może chodzić na zajęcia jej poświęcone przez wszystkie semestry studiów, a z innych epok robić bare minimum. Wiem, że zajęcia ze ścieżki metodycznej są bardzo dobrej jakości i generalnie są rozwijające. Wielkim plusem są też wykłady i zajęcia prowadzone po francusku od pierwszego semestru, dla osób, które znają francuski (są też grupy z wykładami po polsku dla początkujących). Generalnie jeśli ktoś chce poznać dogłębnie język francuski, wraz z kulturą, literaturą i społecznościami frankofońskimi, to studia będą bardzo satysfakcjonujące :)

Od dawna marzyło mi się studiowanie filologii angielskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Największą zaletą tel uczelni jest jej zabytkowa siedziba oraz lokalizacja. Fajnie jest wyjść z uczelni i pospacerować sobie po Krakowskim Przedmieściu czy Starym mieście. Jeżeli chodzi o jakość studiowania to z tego co rozmawiałem ze znajomymi nie rózni się ona od innych uczelni. Mam wrażenie, że jest nawet trochę gorzej. Uczelnią prywatnym trochę jednak bardziej zależy na studentach. Na UW jak studiujesz to jest ok, jak nie studiujesz to też jest ok, motywacja do pozyskania klienta jest dość niska. Jest to specyfika firm państwowych. Także nie liczcie na to, że ktoś tutaj się będzie o Was troszczył, ani że Wasze zdanie wyda się komuś istotne.

Uniwersytet wspominam bardzo dobrze :) Szczególnie byłem zadowolony z działań około-studenckich powiedzmy, czyli staże, wolontariaty, wyjazdy, koła naukowe itd. Na UW było tego bardzo dużo. Ja trafiłem na wyjątkowo zgrany rocznik, wzajemnie napędzaliśmy się do działania i robiliśmy dużo ciekawych projektów, to jest bardzo ważne, bo mimo studiów dziennych zdobyłem sporą wiedzę praktyczną. Nie mam większych zastrzeżeń do kadry ani organizacji. Na ostatnim roku bywało tak, że miałem zajęcia na 8, potem 4 godziny okienka i znowu jakieś zajęcia, nad tym powinni trochę popracować. Ja mieszkałem bardzo blisko kampusu, więc spokojnie wracałem do domu, ale niektórzy dojeżdżali z miejscowości podmiejskich i wtedy to był duży problem. Ode mnie chyba tyle, życzę powodzenia :)

nauka na WNE nie pochłania dużo czasu w ciągu semestru, bo z większości przedmiotów zaliczenia są pod koniec semestru, podobnie z egzaminami (ale wtedy jest niezły hardkor i zakuwanie ). na niektórych przedmiotach są jakieś kartkówki od czasu do czasu lub prezentacje na zaliczenie, ale nie jest tego dużo.samorząd studencki dwoi i się i troi, żeby zapewnić studentom rozrywkę - w ciągu roku organizowane są co najmniej 3 wyjazdy integracyjne (jeden tygodniowy wakacyjny i dwa weekendowe), cała masa imprez wydziałowych, załatwiają darmowe bilety do kina, teatru, organizowany jest tydzień dla pierwszaków (codzienne wspólne wyjścia po zajęciach ludzi z pierwszego roku w celu poznania się, koordynowane przez samorząd, trwające tydzień) i tu można jeszcze trochę wymieniać.

Przyjechałam tu studiować kierunki orientalne. konkretnie arabistyke. Mam korzenie arabskie, ale moi rodzice mieszkali w krakowie. Ja chciałam zmienić miasto, chociaż kraków jest super. Wybrałam UW i nie żałuję. Tyle wspaniałych wykładowców dzielących się nieustannie swoją wiedzą i doświadczeniem ze studentami, nie znajdziesz nigdzie indziej. Najmilej wspominam dr Magdalenę Pinker. Była opiekunem studentów jak studiowałam.

Ja wybrałam ten kierunwk z przypadku, bo nie dostała się na ASP do Krakowa. Wiem,wiem to da różne kierunki :-) Miałam niemalże 100% z rozszerzonego polskiego i angielskiego na maturze, dlatego przyjęli mnie bez problemu, bo przy ok. 20 osobach przyjmowanych na rok konkurencja jest spora. Póki co podoba mi się, choć jest trudno, no i właśnie fakt, że jest nas tam mało sprawia, ze trzeba się dużo więcej uczyć na bieżąco (oczywiście chyba wszystkie studia językowe do tego zobowiązują, ale przy tak małej liczbie osób wykładowcy znają wszystkich dokładnie, widzą nieobecność itp) Ale kierunek bardzo ciekawy, oprócz zagadnień typowo językowych mnóstwo zajęc na temat kultury, obyczajów, historii Japonii...

Nie ma to jak państwowy uniwerek. Mój pracodawca tylko na to patrzył, chociaż nie pracuję w gazecie czy coś tylko ogarniam SM. Powiedzieli, że nie ufają uczelniom prywatnym. Bo tam tylko za kasę się studiuje. Nie wiem ile w tym prawdy, ale uważam, że na UW też kilka osób zdało za kasę. Dobra ogólnie to dobrze wspominam zajęcia i sama naukę tam. Praktyki też załatwili. Jak masz trochę chęci to możesz się wkręcić w fajne miejsca.

Jestem po dziennikarstwie na UW. Teraz chyba wybrałabym Civitas, ale nie było źle, no i uczelnia państwowa jednak lepiej prezentuje się później w CV. W zawodzie nie pracuje, ale umiejętności dziennikarskie przydają się w każdej pracy. Kadra była w większości na prawdę świetna, ludzie z pasją, ambicjami, potrafiący zarażać miłością do zawodu i nauki. Minusem był plan, studiowałam zaocznie a zajęcia odbywające się w piątki czasem kolidowały z pracą, ale jakoś przemęczyłam się te 3 lata i mój pracodawca na szczęście był bardzo wyrozumiały.

Uniwersytet Warszawski jest super! Robiłam 3 różne kierunki i z czystym sumieniem mogę polecić UW. Jeśli chodzi o Wydział Zarządzania to również bardzo polecam! Można się dużo nauczyć, atmosfera na wydziale jest "rodzinna", jesli chodzi o poziom - jest to wydział dla osób, które nie mają problemu z tym żeby się uczyć, być obowiązkowym. Więc jeśli będziesz się przykładać to nie będziesz miał problemu z zaliczeniem ;)

Cześć, studiuję psychologię na UW jestem na 3 roku i niebawem będę się bronić, więc co nieco mogę powiedzieć na ten temat. UW jak wiadomo jest najbardziej renomowaną polską uczelnią, ale czy rzeczywiście słusznie? Owszem, jest tu wielu zasłużonych profesorów, aż roi się od wielkich nazwisk i wiedza aż paruje ze ścian i sufitu na wykładach. Moja znajoma natomiast jest na SWPS na psychologii i jak porównujemy doświadczenia to chyba tam jest nieco lepiej. Więcej praktyków i mniejszy bałagan organizacyjny. UW to wielka uczelnia i to czuć. Mimo wszystko na prawdę dużo się nauczyłam i czuję się przygotowana do roli psychologa a chyba o to chodziło. Poza tym mogę wspomnieć, że imprezy w akademiku są super! : )

jak wyglądają te studia? Uczysz się wszystkiego, językoznawstwo, literaturoznawstwo, kultura, historia literatury, angielski oczywiście też jest i tak dają listę słówek z danego zakresu i masz umieć na następne zajęcia przynajmniej u mnie jest kolokwium średnio dwa razy w tygodniu ;p tzn u mnie to wygląda tak - na tym poziomie nie ma już podręczników, zaczynamy np nowy dział, dostajemy dwie strony a4 słownictwa którego mamy się nauczyć, czytanie, konwersacje - i tutaj mówię o praktycznej nauce języka a nie o innych językowych przedmiotach.   ja wyznaję zasade że wykłady sensu za bardzo nie mają bo słuchanie mnie nuży notować i tak nie notuję bo by mi ręka odpadła jak wykład trwa 1,5 h i ma się kilka pod rząd więc skupiam się na pracy w domu

Cześć studiuje iberystykę na Uniwersytecie. Tutaj są dwie ściezki iberystyka hiszpański oraz portugalski,  ale tam to już w ogóle malutko osób jest ;-) Jeśli chodzi o językt to nie uczyłam się wcześniej hiszpańskiego, ale jestem dosyć dobrze "osłuchana i oczytana" ze względu na moją pasję (piłka nożna, hehe :D) - naoglądałam się wywiadów, mecze staram się oglądać z hiszpańskim komentarzem itp. z moimi hipszańskojęzycznymi znajomymi też staram się komunikować po hiszpańsku. :) według mnie język jest naprawdę cudowny - łatwo jest się go nauczyć, trzeba tylko chcieć! :)Na UW licencjat oprócz intensywnej nauki języka jest bardziej kulturoznawczy ale magisterka to już typowa filologia ze specjalizacją m.in.: tłumaczeniową. LStudia licencjackie nie posiadają specjalności, a do nauki są takie przedmioty jak: praktyczna nauka języka hiszpańskiego, język i kultura baskijska, język i kultura galisyjska, literatura Hiszpanii, wiedza o literaturze, historia Hiszpanii. No  i jak ktoś wcześniej nie uczyl się hiszpańskiego to w krótkim czasie musi ieźle zakuwać, bo w pierwszym roku już masz poziom b. No, ale nawet dla tych co już umieli to będzie wiele niezpodzianek i rownież nauki czegoś co już myślałeś, że umiesz ;-)

Chętniej opopiem coś o uczelni i mam nadzieje że to pomoże kandydatom na studia:) Tylko ja studiowalam juz kilka lat temu, może już coś się zmieniło. miesykam obecnie ya granica..studia na UW bardyo mi pomogly bardzo!!!! dzieki temu znalazlam latwo prace w niemczech w moim kierunku;) mam tytul mgr, ktory tu jest traktowany i nazywany : Master of Art. Uczelnia sama w sobie jest bardzo przyjazna, i dużo mozna się nauczyć;)

Tak mi się podobało, ze spędziłem tam 7 lat... :) Co do samych studiów - najkrócej ujmując: bardzo trudne, ale bardzo wartościowe. Niech jako przykład posłuży fakt, ze miałem 96% z matury z matematyki na poziomie podstawowym, 94% z matematyki na poziomie rozszerzonym, 98% z podstawowego angielskiego, a w rekrutacji byłem na 91. miejscu. Powyzej wiele miejsc zajęli laureaci olimpiad matematycznych/informatycznych itd. Oni na pewno myśleli nad wyborem studiów długo, a juz na pewno dłuzej niż ja :) Z tego co wiem zdecydowana większość z nich idzie na MIMUW, co już pokazuje jaka jest prawdopodobnie najlepsza droga gdy komuś zależy na wysokim poziomie. Ciekawostka: jeden z wykładowców/ćwiczeniowców był finalistą takiej olimpiady dla licealistów jako uczeń 8-mej klasy szkoły podstawowej, zabawnie wygląda lista uczestników finałów wraz ze szkołami, tym bardziej w czasach gimnazjów :) Jednak przez ten poziom mam tez problem z oceną kadry. Znakomita większość to pod względem merytorycznym ludzie-sztosy. Jednak równie wazna, a może i wazniejsza jest umiejętność przekazania tej wiedzy. Zdarzały się nieliczne przypadki gdy na pierwszy rzut oka można było spostrzec, ze umiejętność ta dorównywała poziomowi merytorycznemu. Przewazała jednak grupa, co do której zdolności "wkładania wiedzy do głowy" miałem wątpliwości, podzielane przez innych z mojego grona. Na obronę powiem tu jednak, ze "moje grono", podobnie jak ja, nie miało wcześniej raczej kontaktu z prawdziwą matematyką czy informatyką teoretyczną, a rozdźwięk pomiędzy wiedzą przekazywaną już na pierwszym semestrze, a liceum był naprawdę ogromny. Zresztą nie tylko liceum. Kolezanka pokazała mi kiedyś co robili na matmie na SGHu, kolega z czegoś zaocznego na MELu na PW potrzebował pomocy w jakiejś matmie - w obu przypadkach trochę śmiać i płakać mi się chciało, porównując to z moimi cierpieniami porównywalnymi chyba tylko do tych młodego Wertera i no może Raskolnikowa#zawszeskromny Krzywa Bella na wynikach z kolokwiów to była raczej anomalia, częściej widoczna była tylko prawa połówka :) Przykład: egzamin z rachunku prawdopodobieństwa na 30 punktów, prowadzący postanowił dać próg tak by połowa zdała - był zmuszony ustawić go na punktów 8 :) Ponadto, zachęcano nas zawsze do konsultacji (przyjścia do wykładowcy/ćwiczeniowca w wyznaczonych godzinach), ale ja byłem chyba zbyt nieśmiały by to robić (bałem się, ze rzeczy, których nie rozumiem, są zbyt podstawowe by odważyć się do tego przyznać na takich konsultacjach i jeszcze "zanudzać profesora", wszystko człowiek zrobi by nie wyjść z comfort zone, a potem tylko załuje). Praktycznie tez chyba prawie nikt nie sprawdzał obecności. Powodowało to, ze pocztą pantoflową rozchodziło się kto jest najlepszy w tłumaczeniu, a następnie (o ile były to zajęcia nie wymagające pracy w laboratorium przy komputerze) często chodziło się na zajęcia do właśnie takiej osoby. Rekordzistą był chyba Pan Marcin Mucha, ćwiczeniowiec m. in. z killera "matematyki dyskretnej". W usosie grupa liczyła ok. 15 osób. W sali czasami było nawet 40+. A on i tak nie protestował i imo dawał radę (inne pytanie czy powinno się pozwalać na takie sytuacje, a jeszcze inne co robić jeśli gość jest wyraźnie lepszy od pozostałych - odbierać go reszcie studentów?). Fakt tez, ze na takich ćwiczeniach większość rozkminiali chcąc nie chcąc najmocniejsi, a my mróweczki próbowaliśmy tylko nadążyć w momencie tłumaczenia. Co do "podejścia ludzkiego" to chyba nie mam za wiele doświadczeń. Poza tym chyba tylko raz miałem sytuację gdy na drugim roku musiałem prosić o jakieś przedłużenie terminu oddania projektu, bo był to okres gdy m.in. nie miałem akurat w domu prądu przez pół roku. Jeden (fakt, ze taki bardziej nerdowski) powiedział, ze póki co da +tydzień i potem zobaczymy, ale już drugi zgodził się na zdecydowanie więcej i do dzisiaj pamiętam jego słowa: "jeśli Ci się jeszcze chce studiować to nie mam moralnego prawa przeszkadzać". Podobało mi się tez to, ze zajęć było stosunkowo niewiele. Wiem, ze na przykład na PW na informatyce jest wiele laboratoriów gdzie w 1,5h na zajęciach trzeba coś zakodzić na punkty przekładające się potem na oceny. U nas dostawało się raczej większe zadanie na kilka tygodni. Imo, nie dość, ze jest to lepszy sposób oceny, to tez znacznie lepiej oddaje realia późniejszej pracy. Projekty takie często wpływały tez na oceny końcowe, więc trzeba było pracować cały rok, co oznaczało również, ze czynniki takie jak stres czy szczęście na kolokwiach/egzaminie były lekko zmniejszone (ja brałem to za duzy plus i uczciwe podejście - inna sprawa, ze nie zawsze z tego korzystałem xd). Brak było jakichś egzaminów w 10. terminie. Zawsze gdy o tym słyszałem od znajomych z innych uczelni miałem wątpliwości co do jakości studiów. U nas prosta sprawa - egzamin w 1. terminie, egzamin poprawkowy, jak nie zdasz zadnego to warunek. Wazne tez dla mnie jest to, ze mimo zawieszenia tudzież zrezygnowania ze studiów pozostała we mnie pasja do matematyki/informatyki, chęć kształcenia się, stawania się lepszym. Nie wiem czy UW to zaszczepiło, czy "tylko" po prostu wydobyło, wskazało drogę, ale na pewno uczelnia miała tutaj niezerowy wkład. Spodobało mi się tez rozwiązanie z pracą licencjacką. Musieliśmy w grupach najlepiej 4-osobowych napisać wspólnie program. Ale nie byle jaki! :) Na wydział na początku roku przychodzili przedstawiciele firm i wraz z niektórymi wykładowcami oferowali propozycje projektów do wykonania. Było można zatem wybrać coś bardziej naukowego lub bardziej "komercyjnego", dochodziła konieczność pracy w zespole, a także współpracy z klientem.Istniały zetony, które mogłem wykorzystać do zapisania się na dowolne zajęcia z języków prowadzone przez UW. Obowiązkowy był tylko egzamin na poziomie B2 na koniec studiów licencjackich. Zatem na nic nie musiałem chodzić, wystarczyło przed egzaminem trochę Friendsów bez napisów i pykło. Dzisiaj trochę załuję, ze nie poszedłem na kursy z innego języka dla samego siebie, ale wtedy nie miałem na to siły. A, jeszcze spoczko, ze miałem wejście na juwenalia za darmo#królzycia, a koledzy-śmiertelnicy musieli płacić 4 dyszki :) Niestety do tej pory nie zaprosili BTS, no ale kto wie, ostatnio chłopaki robią fejm, może za rok :)

Cześć wszystkim! Wszystko zależy od studiowanego kierunku, Bo trochę tych wydziałów jest, bądź planów na kierunek który chcesz wybrać. Wszędzie jest nieco inaczej. Stąd też ciężko napisać ogólną opinię, ake postaram się napisać z perspektywy wydziału Zarządzanie. Zarządzanie to jeden z większych wydziałów na Uniwersytecie Warszawskim Stwarzający możliwości. Dużo kół naukowych, Więc można się zaangażować w działalność obok studiów.