Fizyka
Fizyka to jeden z tych przedmiotów, na wspomnienie którego wzdrygają się z reguły absolwenci szkół średnich. Jednak nie wszyscy pałają do fizyki niechęcią! Są osoby, które po uzyskaniu świadectwa dojrzałości kontynuują swoją przygodę z fizyką...
Fizyka to nauka przyrodnicza, która zajmuje się przede wszystkim badaniem właściwości materii i energii, opisem ich przemian i wzajemnych oddziaływań. W polu jej zainteresowań znajdują się podstawowe prawa rządzące światem przyrody. W starożytności utożsamiano ją z filozofią – stanowiła przeciwwagę dla metafizyki. Za czasów Mikołaja Kopernika zaczęła wzrastać rola doświadczenia i pomiaru w fizyce, dzisiaj fizyka jest siłą napędową rozwoju technicznego i cywilizacyjnego.Jeden z najwybitniejszych fizyków XX wieku, Paul Dirac, stwierdził jednak, że „przedmiotem fizyki nie są lampy oświetleniowe, fale radiowe ani nawet pomiary ładunku elektronu i częstości światła emitowanego przez rozgrzane gazy. Właściwym przedmiotem fizyki jest niepewna, przypadkowa i nieokreślona wizja świata”. Ową wizją, o której mówił, jest fascynująca opowieść o tym, w jaki sposób funkcjonuje otaczający nas świat materialny.
Predyspozycje kandydata
Przyszłego fizyka powinna zatem cechować nie tylko naukowa precyzja i sumienność, ale także ciekawość świata i otwartość na nową wiedzę. Bez wątpienia przydatna okaże się umiejętność logicznego i abstrakcyjnego myślenia. Chociaż oczywistym wydaje się fakt, że fizykę studiują osoby, które nie mają problemów z przyswajaniem ścisłej wiedzy, to zdarza się, że młodzi ludzie podejmują naukę na tym kierunku „na chybił trafił”. Rekrutując się na fizykę, warto przemyśleć swój wybór i zawczasu zastanowić się, czy program studiów odpowiada predyspozycjom intelektualnym i zainteresowaniom kandydata. W ten sposób uda się zapobiec rozczarowaniom i nie stracić roku.
Organizacja studiów, specjalności
Fizykę studiować można na uczelniach publicznych, na studiach I, II i III stopnia – zarówno w trybie stacjonarnym, jak i niestacjonarnym. Kandydaci na studia fizyczne mogą wybrać tradycyjny, akademicki kierunek „fizyka” lub kierunek inżynierski „fizyka techniczna”, który wprowadza w świat praktycznych zastosowań praw fizycznych w technologii. Fizyka stanowi bowiem klucz do wielu intensywnie rozwijających się dziedzin, takich jak na przykład mikroelektronika, biotechnologia, nanotechnologia czy inżynieria kwantowa.
Specjalności na kierunku „fizyka”:
- fizyka ogólna;
- specjalność nauczycielska;
- biofizyka;
- geofizyka;
- fizyka komputerowa;
- fizyka medyczna;
- fizyka biomedyczna;
- optoelektronika;
- materiały i nanostruktury;
- fotonika;
- fizyka i technika jądrowa;
- fizyka jądrowa i cząstek elementarnych;
- informatyka optyczna;
- modelowanie układów złożonych;
- fizyka materii skondensowanej i nanostruktur półprzewodnikowych;
- nauczanie i popularyzacja fizyki
- dozymetria i ochrona radiologiczna;
- stosowana fizyka ciała stałego;
- ekonofizyka;
- bezpieczeństwo radiacyjne w medycynie i energetyce jądrowej;
- fizyka środowiska z ekonomią
i inne.
Program studiów
Program studiów I stopnia na kierunku fizyka obejmować musi – zgodnie z ministerialnymi standardami kształcenia – treści podstawowe z zakresu podstaw fizyki, matematyki i astronomii oraz treści kierunkowe z zakresu elektrodynamiki, podstaw fizyki kwantowej, mechaniki klasycznej i relatywistycznej, termodynamiki i fizyki statycznej oraz laboratorium fizycznego. Z kolei program studiów II stopnia uwzględnia treści podstawowe z zakresu laboratorium fizycznego i treści kierunkowe z zakresu fizyki teoretycznej, fizyki kwantowej oraz fizyki fazy skondensowanej. Na program składają się także przedmioty realizowane w ramach wybranej specjalności. Studenci muszą odbyć również obowiązkowe praktyki studenckie, zaliczyć zajęcia z wychowania fizycznego i lektorat.
Przykładowy program studiów I stopnia (spec. komputerowa) wygląda następująco:
- analiza matematyczna;
- algebra symboliczna;
- algebra z geometrią;
- wstęp do metod numerycznych;
- matematyka dyskretna;
- podstawy fizyki: elektromagnetyzm i optyka;
- podstawy fizyki: termodynamika;
- podstawy fizyki: mechanika;
- podstawy fizyki: budowa materii;
- podstawy fizyki jądrowej;
- podstawy fizyki fazy skondensowanej;
- podstawy fizyki atomowej;
- podstawy fizyki cząstek elementarnych;
- podstawy astrofizyki i astronomii;
- fizyka statyczna;
- statystyczne metody opracowywania pomiarów;
- programowanie (język C);
- programowanie (język C++);
- systemy operacyjne;
- komputerowa analiza zagadnień różniczkowych;
- pracownia fizyczna;
- elektronika;
- mechanika klasyczna;
- mechanika kwantowa;
- bazy danych;
- filozofia;
- ochrona własności intelektualnej.
Perspektywy zawodowe
Absolwent fizyki może pracować między innymi w laboratoriach diagnostycznych i badawczo-rozwojowych; w przedsiębiorstwach przemysłowych, informatycznych i diagnostycznych (jako specjalista z zakresu analizy danych i prac badawczo-pomiarowych); przy obsłudze specjalistycznych urządzeń, która wymaga wiedzy z zakresu fizyki; w szkolnictwie (po ukończeniu kursu pedagogicznego, specjalności nauczycielskiej lub kwalifikacyjnych studiów podyplomowych).
Rekrutacja
Każda z uczelni samodzielnie ustala zasady naboru na studia, jednak rekrutując się na fizykę, można mieć pewność, że istotne okażą się wyniki z matematyki, fizyki i astronomii oraz języka obcego – głównie te trzy przedmioty brane są pod uwagę. Niektóre uczelnie pozostawiają kandydatowi możliwość wyboru jednego przedmiotu, takiego, który na maturze poszedł mu najlepiej. Jeszcze inne, jak Uniwersytet Warszawski, ustalają listy rankingowe na podstawie wyników z kilku przedmiotów (na UW są to: język polski, język angielski, matematyka i przedmiot do wyboru, np. fizyka i astronomia, informatyka, chemia). Szczegóły dotyczące rekrutacji publikowane są na stronach internetowych wybranych uczelni.
Red. B. Stachnik
Rozwiń