„Powiedzonka wykładowców” to najnowszy projekt wystawowy, realizowany przez Wydział Zamiejscowy Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej we Wrocławiu. Jego celem jest próba polepszenia wizerunku studiów oraz relacji na linii studenci – wykładowcy. Podobnie jak zeszłoroczne „wymówki studenckie”, powiedzonka wykładowców również pojawiły się na wrocławskim Rynku, przy ul. Szewskiej. Nastąpiło to 14 sierpnia 2014 roku.
Zatrzymać wspomnienia...Celem studiowania jest nie tylko zdobywanie cennej wiedzy i kompetencji niezbędnych w dorosłym, zawodowym życiu, ale również przeżywanie wyjątkowych chwil, które wzruszają i bawią, a przede wszystkim zapadają w pamięć. Studia to więc budowanie emocji i niepowtarzalnej więzi społecznej pomiędzy ludźmi, studentami i wykładowcami, więzi, która staje się motorem napędowym do dalszej pracy i samorozwoju. Studia to wyjątkowy i niezwykły czas, do którego zawsze wraca się z sentymentem i cudownymi, ciepłymi wspomnieniami. Ciekawe znajomości, przyjacielskie relacje, interesujące zajęcia, ciężkie, nieprzespane noce (i przespane wykłady…), czy poranna gimnastyka językowa, tłumacząca, mniej lub bardziej fortunnie, brak zadania domowego. Studia to bez wątpienia wyjątkowy okres, w którym młodzi ludzie mogą zaszaleć bez większych efektów ubocznych.”To się idzie deską zabić”Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej pragnie pielęgnować te studenckie wspomnienia i stara się „zakonserwować” wybrane, najciekawsze wydarzenia i sytuacje, do których za parę lat będzie można wrócić z uśmiechem na twarzy. W pierwszej edycji Uczelnia pokazała w formie wystawy studenckich wymówek, w jaki sposób kreatywnie poradzić sobie z brakiem referatu, pracy zaliczeniowej, czy po prostu zwykłego nieprzygotowania do zajęć. Tym razem opublikowane zostaną wymówki, kreacje językowe i najsłynniejsze teksty prowadzących SWPS. Uczelnia chce pokazać, że absolwenci nie zawsze dokładnie pamiętają przedmiot, na który uczęszczali, czy też nazwisko konkretnego wykładowcy, ale jego najciekawsze, charakterystyczne teksty pamięta się całe życie i to głównie z ich powodu wspominamy studia z olbrzymią sympatią.W kolejnej odsłonie projektu koncepcja zostanie rozbudowana o najciekawsze teksty prowadzących, bardzo często przedostające się do stałego krajobrazu komunikacji uczelni. Bo któż ze studentów SWPS nie zna słynnego zdania prof. Fleischera: „to się idzie deską zabić”? To „agresywne” stwierdzenie dyrektora Instytutu Grafiki na dobre zapadło w pamięć jego uczniów i weszło im w krew, co w rezultacie zaowocowało pogłębieniem relacji wykładowcy z jego słuchaczami, którzy – jak się okazuje – wykazują bardzo podobny stosunek do nauki oraz samorozwoju. „Język jest zapomnianym elementem komunikacji organizacji i samej kreacji, a jak mawiał George Lois: każdy pomysł zaczyna się od słowa. W drugiej odsłonie projektu wymówek pokazujemy teksty, które wskazali nasi studenci jako powiedzonka i wpadki językowe prowadzących. Podobnie jak w poprzedniej edycji projektu, nikogo nie wyśmiewamy. Wskazujemy jedynie na dystans w naszych relacjach i swoiste partnerstwo, które staramy się budować w procesie dydaktycznym”. Mariusz WszołekWykładowca w Instytucie Grafiki SWPS
Zatrzymać wspomnienia...Celem studiowania jest nie tylko zdobywanie cennej wiedzy i kompetencji niezbędnych w dorosłym, zawodowym życiu, ale również przeżywanie wyjątkowych chwil, które wzruszają i bawią, a przede wszystkim zapadają w pamięć. Studia to więc budowanie emocji i niepowtarzalnej więzi społecznej pomiędzy ludźmi, studentami i wykładowcami, więzi, która staje się motorem napędowym do dalszej pracy i samorozwoju. Studia to wyjątkowy i niezwykły czas, do którego zawsze wraca się z sentymentem i cudownymi, ciepłymi wspomnieniami. Ciekawe znajomości, przyjacielskie relacje, interesujące zajęcia, ciężkie, nieprzespane noce (i przespane wykłady…), czy poranna gimnastyka językowa, tłumacząca, mniej lub bardziej fortunnie, brak zadania domowego. Studia to bez wątpienia wyjątkowy okres, w którym młodzi ludzie mogą zaszaleć bez większych efektów ubocznych.”To się idzie deską zabić”Szkoła Wyższa Psychologii Społecznej pragnie pielęgnować te studenckie wspomnienia i stara się „zakonserwować” wybrane, najciekawsze wydarzenia i sytuacje, do których za parę lat będzie można wrócić z uśmiechem na twarzy. W pierwszej edycji Uczelnia pokazała w formie wystawy studenckich wymówek, w jaki sposób kreatywnie poradzić sobie z brakiem referatu, pracy zaliczeniowej, czy po prostu zwykłego nieprzygotowania do zajęć. Tym razem opublikowane zostaną wymówki, kreacje językowe i najsłynniejsze teksty prowadzących SWPS. Uczelnia chce pokazać, że absolwenci nie zawsze dokładnie pamiętają przedmiot, na który uczęszczali, czy też nazwisko konkretnego wykładowcy, ale jego najciekawsze, charakterystyczne teksty pamięta się całe życie i to głównie z ich powodu wspominamy studia z olbrzymią sympatią.W kolejnej odsłonie projektu koncepcja zostanie rozbudowana o najciekawsze teksty prowadzących, bardzo często przedostające się do stałego krajobrazu komunikacji uczelni. Bo któż ze studentów SWPS nie zna słynnego zdania prof. Fleischera: „to się idzie deską zabić”? To „agresywne” stwierdzenie dyrektora Instytutu Grafiki na dobre zapadło w pamięć jego uczniów i weszło im w krew, co w rezultacie zaowocowało pogłębieniem relacji wykładowcy z jego słuchaczami, którzy – jak się okazuje – wykazują bardzo podobny stosunek do nauki oraz samorozwoju. „Język jest zapomnianym elementem komunikacji organizacji i samej kreacji, a jak mawiał George Lois: każdy pomysł zaczyna się od słowa. W drugiej odsłonie projektu wymówek pokazujemy teksty, które wskazali nasi studenci jako powiedzonka i wpadki językowe prowadzących. Podobnie jak w poprzedniej edycji projektu, nikogo nie wyśmiewamy. Wskazujemy jedynie na dystans w naszych relacjach i swoiste partnerstwo, które staramy się budować w procesie dydaktycznym”. Mariusz WszołekWykładowca w Instytucie Grafiki SWPS
